HAFIZLIĞA İLK ADIM

Peygamber Efendimiz (s.a.v) “Kur’ân, bir ucu Allah’ın diğer ucu sizin elinizde olan bir iptir. Ona sımsıkı tutunursanız, ebedi olarak sapmaz ve yok olmazsınız.”buyuruyor. Kur’ân-ı Kerîmin nasıl bir mucize-i ilahi olduğunu bilen insanlar, bir ucu Hazreti Allah’ta olan bu ipi kendilerince tutmaya çalışırlar. Onlardan biride hafızlardır. Hafız, Arapçada “korumak, saklamak ve ezberlemek”manasına gelen hıfz kökünden türemiş bir sıfattır. Kur’ân-ıKerîm’in tamamını (114 sûre, 6666 ayet, 604 sayfa) ezberleyenlere, hafız denir. Kur’ân-ı Kerîm’i kalbine ve hafızasına nakşedip ilk muhafaza eden Peygamber Efendimiz olmuştur. Sonrasında ise dört büyük halife Hazreti Ebubekir, Hazreti Ömer, Hazreti Osman ve Hazreti Ali efendilerimiz gelirler. Muhacirinden Talha b. Ubeydullah, Saad b. Ebi Vakkas, Mus’ab bin Umeyr, Ebu Hureyre. Hanım sahabilerden Hazreti Aişe, Hazreti Hafsa, Hazreti Ümmü Seleme. Ensardan Übeyb. Kâb Mu’az b. Cebel, Zeyd b.Sabit, Zeyd el Ensari ve Ebu’d Derda hazretleri meşhur hafızlardan bazılarıdır. Ayeti kerimede Hazreti Allah üç sınıf hafızdan bahsediyor. “Sonrabiz o Kitabı (Kur’ânı) kullarımızdan seçtiklerimize miras verdik. Onlardan da kendilerine zulmeden var, ortadan giden var, Allah’ın izni ile hayırlarda öne geçen var. İşte büyük lütuf budur. (Fatır sûresi,ayet 32) Bunlardan ilki, hafızlığı unutarak kendine zulmedenler. İkincisi ortada gidenler, bir şekilde unutmamak için gayret edenler.Üçüncüsü ise hayırda yarışanlar,“Ben onu nasıl muhafaza edebilirim, manasına daha iyi anlayıp nasıldaha iyi amel edebilirim diye düşünenlerdir. İşte Hazreti Allahbu üçüncü sınıftaki hafızları methediyor. Onlara maddesiyle,manasıyla, ahlaki duruşuyla içten gelen bir güzellik ihsan ediyor. Bu güzelliğin sebebi Kur’ân-ı Kerîm’e bağlılıktır. Methedilen hafız olabilmek için Kur’ân-ı Kerîm’in sadece lafzını değil manasını iyi anlamak, yaşamak ve yaşatmaya çalışmak gerekiyor.